Verloop van stage

Afgelopen dagen op stage waren weer heel gevarieerd. Ook wordt elke dag leuker omdat we betere band opbouwen met de omgeving. We beseffen weer dat het een speciale ervaring is om, in land als Ghana, stage te hebben. Zeker omdat elke dag met verschillende contrasten en andere gewoonten te maken hebben. We behandelen vooral mensen tegen die deze zorg kunnen betalen of de juiste externe financiële steun hebben. Om verschillende redenen is de juiste ET zorg toch niet evident.

Verzekeringen in Ghana
Net zoals andere landen heeft Ghana een bepaalde mutualiteiten en private gezondheidsverzekeringen. Het minimum bedrag voor de goedkoopste is zo'n 25 Cedi per maand (circa 5 euro) en deze waarborgt de zorg voor alleen bepaald aandoeningen. Gelukkig staat deze zeker in voor zorg van CVA-patiënten, een van de meest voorkomende aandoeningen. Bijgevolg is het afhankelijk van de arbeidsovereenkomst en andere middelen, dat het bedrag en dus de zorg vergroot.

De rol van de mantelzorger(s)
In Ghana spelen familie en vrienden een grote rol bij de zorg. In de meeste gevallen worden de patiënten vergezeld door één of meerdere familieleden of naaste vrienden. Bijvoorbeeld is het de taak van de mantelzorger om de (intramurale) patiënten te wassen in plaats van de verpleegsters. Kenmerkend is dat plekken buiten het ziekenhuis eerder op kampplaatsen lijken. Dit omdat het ziekenhuis te ver van ziekenhuis verwijderd is of omdat mensen dit financieel niet aan kunnen.

Als een toekomstige ergotherapeut heeft dit verhaal twee kanten. Enerzijds vinden we het als professional mooi dat de mantelzorgers hun rol serieus opnemen. Anderzijds is dit moeilijk om de patiënten bepaalde ADL-vaardigheden aan te leren en de patiënt zijn zelfstandigheid te stimuleren. De patiënt verwacht dan ook dat er voor hem gezorgd wordt.

De sjamaan
Nog een bepaalde moeilijkheid die we ondervinden is dat patiënten laat aan hun revalidatie beginnen. Dit kan ook door financiële of pragmatische moeilijkheden maar we ondervinden dat het zich vooral uit door traditionele 'zorg'. Dus patiënten zijn dus eerder geneigd om eerst een lokale sjamaan of 'herbman' te bezoeken. Praktijken zoals duivel uitdrijvingen of andere letsels zoals brandwonden zijn dus niet ongewoon.

Doordat patiënten te laat zijn missen ze dus een essentiële fase van de revalidatie waarbij de kans op een betere neuroplasticiteit en dus vooruitgang alleen maar verkleind.